Na de lange Corona-pauze, met uitstel van het concert in 2020 en 2021, mochten we eindelijk weer het podium op. Daarnaast werd het in deze vorm zelden uitgevoerde Pianoconcert van de Noorse componist Edvard Grieg met de fenomenale Andrew Wright als solist ten gehore gebracht.
Na een broodnodige repetitie in het begin van de middag waren we er klaar voor. Er was daarvoor pas één keer gerepeteerd samen met Andrew en ook de ruime akoestiek van de kerk vergde een enigszins aangepaste manier van spelen. Na twee jaar gedwongen pauze stond iedereen te popelen.
Er leek iets minder publiek dan vóór Corona maar dat mocht de pret niet drukken. De koning, hoewel uitgenodigd door de organisatie was verhinderd maar de gemeente Voorburg had een wethouder afgevaardigd, hetgeen zeer gewaardeerd werd.
Na de bekende ouverture Orpheus in de onderwereld van Offenbach als opening werd het pièce de résistence ten gehore gebracht, Grieg’s pianoconcert. De klep van de vleugel werd geopend en na een moment van concentratie klonk de paukenroffel, onmiddellijk gevolgd door de piano inzet met het zeer herkenbare thema. Andrew speelde het concert met veel vuur uit het hoofd en het orkest wist hem aardig bij te benen, waarbij de rol van de dirigent nog belangrijker is dan anders. Het publiek reageerde na afloop van het 30 minuten durende concert zeer enthousiast.
Na de pauze zette het orkest het concert voort met een plezierige mix van licht klassiek en populaire muziek. Aan het slot keerde Andrew nog een keer terug om mee te spelen met een André Rieu-medley met naast de gastpianist een hele verzameling aan meer of minder exotisch ‘slagwerk’ zoals vogelfluitjes en een heus aambeeld waar enkele orkestleden bijna een hernia aan hebben overgehouden om het in en uit de bus te krijgen. Na een toegift voor het enthousiaste publiek en een afsluitend Wilhelmus, kon tevreden worden teruggekeken op een geslaagd concert.